Skip to the beginning of the images gallery

எங்கே பிராமணன்? - சோ ராமசாமி - Engae Bharamanan? - Cho Ramaswamy - Enge Brahmaman - Enkae Braahmanan - Enke Brahmannan

Store Review (4)

Author:

சோ ராமசாமி - Cho Ramaswamy

Book Type:

Paperback

Seller : Bookwomb

Chennai,IN

100% Positive Feedback (4 ratings)

Other Products From this seller

More Products

0 Review

Availability: In stock

SKU:

Alnce B 006

₹340.00

கலாச்சாரம்/ வேதம் சார்ந்த புதினம்/ நாவல்.

காகித உறை/ பேப்பர்பேக்;

440 பக்கங்கள்;

மொழி: தமிழ்;

முதல் பதிப்பு: 1996;

இருபத்தி மூன்றாம் பதிப்பு: 2021.

FREE SHIPPING ON ALL ORDERS.

Prices are inclusive of Tax.

Details

முன்னுரை:

அமெரிக்காவிலிருந்து வெளிவரும் 'டைம்' பத்திரிகையின் சமீபத்திய இதழ் ஒன்றில், ஒரு கட்டுரை வெளியாகி இருக்கிறது. 'கர்ப்பமாக இருக்கும் அமெரிக்கப் பெண்களில் சிலர் தங்களுக்குப் பிறக்கப் போகும் குழந்தையின் அறிவு வளர்ச்சி வேகமாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக - வயிற்றுக்குள் இருக்கும் சிசுவுக்குப் பல விதமான பாடங்களைப் புகட்டுகிறார்கள். ஏற்கெனவே, ஒரு சில வருடங்களுக்கு முன்பாகவே சிலர் இம்முயற்சியைச் செய்தனர். இப்படிக் கர்ப்பத்திலேயே போதனை பெற்று பிறந்த குழந்தைகள் இப்போது, மற்ற குழந்தைகளைவிட அறிவு வளர்ச்சி பெற்றவையாக இருக்கின்றன. ஜப்பான் நாட்டிலும் இந்தப் பழக்கம் பரவி வருகிறது...' இது அந்தச் செய்திக் கட்டுரையின் சாராம்சம்.

இதைப் படிக்கும் பொது வியப்படைகிறோம். "அட! இந்த அயல் நாட்டவர்கள் என்னவெல்லாம் கண்டுபிடிக்கிறார்கள்!" என்று அவர்களுடைய திறைமையைப் பாராட்டுகிறோம். ஆனால், நம் நாட்டில் புழங்கி வரும் புராணக் கதையில் 'அபிமன்யு' சுபத்திரையின் கர்ப்பத்தில் இருந்த போது கிருஷ்ணனும்,எ அர்ஜுனனும் பத்ம வியூகத்தை உடைத்து உள்ளே நுழைந்து விடும் யுத்த முறையைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சுபத்திரையின் வயிற்றில் இருந்த சிசு (அபிமன்யு) இதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. ஆகையால், பத்ம வியூகத்தை உடைத்து உள்ளே புகும் வித்தையை அபிமன்யு இயற்கையாகவே அறிந்திருந்தான். கிருஷ்ணனும், அர்ஜுனனும் அந்த வியூகத்திலிருந்து வெளியேறும் வழியைப் பற்றி அப்போது பேசாததால், அதை அபிமன்யு அறியவில்லை... உள்ளே சிக்கிக் கொண்டான் என்று கூறப்படும் பொது அதை ஏளனம் செய்கிறோம். 'என்ன பிதற்றல் இது? கர்ப்பத்தில் இருக்கும் குழந்தை, வெளியே பேசப்படுவதைக் கற்றுக் கொள்கிறதாம் ! சரியான முட்டாள்தனம்' என்று பேசுகிறோம். அதுவே இன்று செய்தியாகும் போது, வியப்படைகிறோம். ஏற்கெனவே, பல்லாயிரக்கணக்கான வருடங்களுக்கு முன்பாகவே, நமது பூமியில் இது பற்றிச் சிந்தித்திருக்கிறார்களே என்ற எண்ணமே தோன்றுவது இல்லை. நமது முன்னோர்களின் அறிவு தீட்சண்யத்தை நினைத்துப் பெருமைப்படும் சுயமரியாதைகூட, நம்மிடம் இல்லாமல் போய் விட்டது.

டைம் பத்திரிகையிலேயே இன்னொரு கட்டுரை. இது கொலம்பஸ் பற்றியது. அமெரிக்காவைக் 'கண்டுபிடித்தது' கொலம்பஸ் - என்று சரித்திரப் பாடங்களில் படித்து விடுகிறோம். ஆனால், அவரைப் பற்றிச் சரித்திரத்தில் இதுவரை கூறப்பட்டதெல்லாம் மெய்தானா? அமெரிக்காவில் இருந்த பூர்வ குடிமக்களின் வாழ்வையே, கொலம்பஸ் நாசமாக்கினாரா? மற்றவர்களுக்குச் சேர வேண்டிய பெருமையையும், தனதாக்கிக் கொள்ளும் செயல்பாடு அவரிடம் இருந்ததா ?...' என்பது போன்ற கேள்விகள் இன்று அமெரிக்காவில் எழுப்பப்படுகின்றன. அதாவது ஏற்கெனவே சரித்திரம் என்ற பெயரில் நிலை நின்று விட்ட தகவல்களில் எவ்வளவு பொய், கலப்படம் இருக்கிறதோ - என்ற சந்தேகம் அவர்களுக்கு வந்து விட்டது.

நம் நாட்டிலோ அந்நியரால், அதுவும் ஆக்கிரமிப்பாளர்களால், எழுதப்பட்ட சரித்திரத்தை அப்படியே, எந்தக் கேள்வியும் இல்லாமல் ஏற்று விட்ட நாம் இன்றும்கூட அது பற்றிச் சந்தேகப்படுவதில்லை. அப்படிச் சந்தேகப்படுபவர்களைப் பிற்போக்குவாதிகளாகவே நினைக்கக் கற்றுக் கொண்டு விட்டோம். ஆங்கிலேயர் எழுதிய நமது சரித்திரம்தான், நமது பழங்காலத்தை அப்படியே படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது - என்று நம்புவதுதான் நாகரிகமான செயல் என்று நினைக்கிறோம். ஆனால், அந்த அந்நிய இனத்தைச் சேர்ந்தவர்களோ, முன்பு தங்களவர்களால் தங்களைப் பற்றி எழுதப்பட்ட சரித்திரத்தையே, சந்தேகப்பட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.

பிறகு ஏற்படப் போகும் விஞ்ஞான கண்டுபிடிப்புகளை ஜூல்ஸ் வெர்ன், ஹெச்.ஜி.வெல்ஸ் போன்றவர்கள், முன்கூட்டியே தங்களுடைய கற்பனை இலக்கியங்களில் எழுதினார்கள் என்பதால் அவர்களை பாராட்டுகிறோம். அவர்களுடைய கற்பனா சக்தி எவ்வளவு தூரம் வேலை எண்ணிப் பார்த்து மலைக்கிறோம். ஆனால், இன்று வந்துள்ள விமானங்களையும் அணு அயுதங்களையும் எதிர்பார்த்தது போல், பல்லாயிரக்கணக்கான வருடங்களுக்கு முன்பாகவே நமது புராணங்களில் புஷ்பக விமானம், ப்ரும்மாஸ்திரம் - என்றெல்லாம் எழுதிய வாழ்மீகியையும், வியாசரையும் நினைத்து நாம் வியப்பதில்லை. 'இதையெல்லாம் பற்றி இவர்களால் எப்படி அன்றே சிந்தித்துப் பார்க்க முடிந்தது?' என்று எண்ணி நாம் மலைப்பதில்லை. கணிதத்திலும் வான சாஸ்திரத்திலும் பெரும் நிபுணத்துவம் பெற்றிருந்த நமது பாஸ்கரனையும், ஆர்யபட்டாவையும் பற்றி நாம் பெருமையாக நினைப்பதில்லை. பாரதத்தில் தோன்றிய கணித மேதைகளால் வகுக்கப்பட்ட எண் குறிகளை ஒட்டித்தான் இன்று உலகமே எண்களைக் குறிக்கிறது - என்பதை நாம் நினைத்துப் பார்ப்பதே இல்லை.

'பூஜ்யம்' என்ற கணித சிந்தனை, நம் நாட்டில்தான் தோன்றியது. இதன் மூலமாகத்தான் கணித சாஸ்திரமே பல முன்னேற்றங்களை அடைய முடிந்தது. அறுவை சிகிச்சையிலும், மருத்துவ முறையிலும் நமது நாடு பலப்பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே பெரிய சாதனைகளை நிகழ்த்தி உள்ளது. கௌடில்யரின் அர்த்த சாஸ்திரத்தில், பிரமிக்க வைக்கக்கூடிய வகையில் அரசு நிர்வாகத்திற்கான வழிமுறைகளும், தத்துவங்களும் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. நீதி நிர்வாகத்திலும் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே நாம் மிகவும் முன்னேறியிருந்தோம்.

இத்தனை சாதனைகளையும் நிகழ்த்தியவர் யார்? 'மூட நம்பிக்கை கொண்டவர்கள்; இட்டுக் கட்டிய கதைகளை நம்பியவர்கள்; பிற்போக்குவாதிகள்; சுய சிந்தனை அற்றவர்கள்...'என்றெல்லாம் இன்று வர்ணிக்கப்படும் நமது முன்னோர்கள்தான் இவ்வளவு சாதித்திருக்கிறார்கள். ஹிந்து மத (இந்தப் பெயரே சரியில்லை; - இது பற்றிய விளக்கங்கள் பிறகு வரும். வழக்கில் வந்து விட்டதால் இந்தப் பெயரே பயன்படுத்தப்படுகிறது) நம்பிக்கைகளை வளர்த்தவர்களும், போற்றியவர்களும்தான் இந்தச் சாதனைகளைச் செய்தார்கள். முட்டாள்தனத்தையும், குருட்டு நம்பிக்கையையும், அநியாயமான பாகுபாடுகளையும், துவேஷத்தையும் ஒரு மதம் வளர்த்து வந்தது என்றால், அதில் நம்பிக்கையுடவர்களால், இப்படிப் பட்ட அறிவாற்றலோடு செயல்பட்டிருக்க முடியுமா?

ஹிந்து மதம் சிந்தனைக்கு முக்கிய இடத்தை கொடுத்ததால்தான், அதை ஏற்றவர்களால் இந்தச் சாதனைகளைச் செய்ய முடிந்திருக்கிறது என்று நான் நினைக்கிறேன். உபநிஷத்துகளிலும், புராணங்களிலும், வாதங்கள் கொட்டிக் கிடக்கின்றன. 'ஏன்? எப்படி? எதனால்?' என்ற கேள்விகளும், அதற்கான விடைகளும் இந்த மாதிரி இலக்கியங்களில் பல இடங்களில் வருகின்றன.

'நான் சொல்கிறேன். கேட்டுக் கொள்' என்ற முறையிலும் பல விஷயங்கள் கூறப்படுகின்றன - என்பதை மறுப்பதற்கில்லை. ஆனால், அதனுடன் கூடவே கடுமையான விவாதங்களுக்கும் நிறையவே இடம் அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது... என்பதை நாம் உணராமல் இருந்து விடக்கூடாது.

பகவத் கீதையில் கூட, அர்ஜுனனுக்கு விரிவாக உபதேசம் செய்த கிருஷ்ண பரமாத்மா, இறுதியில் என்ன சொல்கிறார்? ரகஸ்யத்திலும், ரகஸ்யமாகிய ஞானத்தை உனக்குரைத்தேன்... இதனை முற்றிலும் ஆராய்ச்சி செய்து எப்படி இஷ்டமோ அப்படிச் செய்' என்றார் கிருஷ்ணர்!

'இதுதான் வழி - நீ நண்பன். உனக்கு நல்லதைச் செய்கிறேன் - எல்லா அறங்களையும் துறந்து என்னையே சரண் எய்துவாயாக- எல்லாப் பாவங்களிலுருந்தும் உன்னை நான் விடுக்கிறேன் - எது எது பெருமை உடையதோ, எது அழகுடையதோ, வலிமை படைத்ததோ, அதுவெல்லாம் எனது ஒளியின் அம்சத்தில் பிறந்தது என்று உணர்வாயாக' - என்றெல்லாம் கூறிய கிருஷ்ணர் இறுதியாக 'நன்றாக யோசித்து, எப்படி இஷ்டமோ அப்படிச் செய்' என்கிறார்.

அவனவன் சிந்தனை செய்து, சரியான வழி எது என்று தெளிந்து அதை மேற்கொள்ள வேண்டும் - என்று வலியுறுத்துவது ஹிந்து மதத்தின் ஒரு அடிப்படை அணுகுமுறை. இதைத்தான் 'ஸ்வதர்மம்' என்றும் சொல்கிறார்கள் என்பதே என் கருத்து.

இதனால்தான் சமூக வழிபாட்டு முறை - என்பதுகூட ஹிந்து மதத்தில் ஏற்படவில்லை என்று நான் நினைக்கிறேன்.

இதனால்தான் 'போப்' போன்று சர்வ அதிகாரம் பெற்ற மதத் தலைவரும் ஹிந்து மதத்தில் இல்லை என்றும் கருதுகிறேன்.

அத்வைதம், த்வைதம், விசிஷ்டாத்வைதம் என்று சித்தாந்தங்கள் பலவகையாக உருப்பெற்றதாகும், இந்தச் சிந்தனை சுதந்திரமே வழி வகுத்திருக்கிறது.

தத்துவங்கள், போதனைகள், அறிவுரைகள் ஆகியவை மத இலக்கியங்களில் கொட்டிக் கிடக்கின்றன. அவற்றில் எதை ஏற்பது, எதை ஏற்காமல் விடுவது என்பது ஒவ்வொரு தனி மனிதனின் இஷ்டத்தைப் பொறுத்தது.

'இஷ்டம்' என்பது இவ்விஷயத்தில் என்ன? தானாக படித்தோ, அல்லது படித்தவர்கள் கூறுவதைக் கேட்டோ, பல விஷயங்களைப் புரிந்து கொண்ட பிறகு, அதில் எது தனக்கு ஏற்றது - என்று ஒருவன் தீர்மானித்தால்,எ து அவனது இஷ்டம். அல்லது பெரியோர்கள் சொல்வதால் அவ்வழியை ஏற்பதே நல்லது என்று ஒருவன் நினைத்தாலும், அது அவனுடைய இஷ்டம். தானாக இது பற்றிச் சிந்தித்து, பல வழிமுறைகளை ஒருவன் நிராகரித்தாலும்கூட, அதுவும் அவனுடைய இஷ்டமே.

ஆனால், வேண்டுமென்றே துவேஷம் காரணமாகவோ, அல்லது பிழைப்பதற்காகவோ, ஒருவன் ஒரு வழிமுறையை மேற்கொண்டாலும் சரி, நிராகரித்தாலும் சரி - அதற்குப் பெயர் அவனுடைய 'இஷ்டம்' என்று ஆகாது. அது மோசடி. வரட்டுத்தனம்.

இப்போது நான், இந்த என்னுடைய முயற்சியில் நான் படித்த, கேட்டுத் தெரிந்து கொண்ட, ஓரளவு யோசித்து முடிவு செய்த, சில விஷயங்களைக் கூறும் போது அவற்றை ஏற்பதும், ஏற்காததும் வாசகர்களின் இஷ்டம்.

பழைய விஷயங்களை அலசிப் பார்க்கும் போது, இரு வழிகளில் நாம் அவற்றை அணுகலாம். இன்று நம்மால் ஏற்க முடியாத தத்துவங்கள், இன்றைய மனித நாகரிகத்திற்குச் சற்றும் ஒவ்வாத விஷயங்கள் இருப்பதால், 'இந்தப் பழைய சமாசாரங்கள் எல்லாமே குப்பை - ' என்று அவற்றைக் கண்டனம் செய்து ஒதுக்கி விடுவது ஒரு வழி.

'இன்றைய நாகரிகத்திற்கும் ஒத்து வரக்கூடிய, இன்றைய வாழ்க்கைக்கும், வழிகாட்டக் கூடிய விஷயங்கள் இருப்பதால், பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே இவ்வளவு சிந்தித்து இவ்வளவு அழகான எண்ணங்களை வெளியிட்டிருக்கிறார்கள்!' என்று அவற்றை ஏற்கலாம் - இது இரண்டாவது வழி. நான் இதைத்தான் மேற்கொள்கிறேன்.

புராண, இதிகாசங்களில் இன்று நம்மால் நம்ப முடியாத பல நிகழ்ச்சிகளும், ஏற்க முடியாத விஷயங்களும் இருப்பது உண்மைதான். 'இது என்ன அபத்தம்!' என்று நினைக்கும்படியாகக் கூட விஷயங்கள், நிகழ்ச்சிகள் உண்டு. ஆனால், இவற்றை மட்டும் பார்த்து எல்லாமே பிதற்றல் என்று முடிவு செய்வதா ? அல்லது இவற்றை மீறி புராணங்களிலும், இதிகாசங்களிலும் கொட்டிக் கிடக்கின்ற வியக்கத்தக்க அறிவுபூர்வமான விஷயங்களைத் தெரிந்து கொள்ள முயற்சிப்பதா?

மனித நேயம், தீர்க்கமான சிந்தனை, என்றென்றும் நிலைத்து நிற்கக்கூடிய உண்மைகள்; ராஜ நிர்வாகத்தில் இருந்து சாதாரண மனிதன் அன்றாடம் கடைபிடிக்கக்கூடிய வழிமுறைகள் வரை இன்றைய நடைமுறைகளுக்கும் ஏற்ற அறிவுரைகள் என்று ஹிந்து மத இலக்கியங்களில் நிறையவே இருக்கின்றன. இவற்றை இயற்றியவர்கள், அறிவுக்கும், பண்புக்கும் ஒவ்வாத விஷயங்களை எவ்வாறு சொல்லி இருக்க முடியும் என்ற கேள்வி எழுகிறது. ஆகையால் அம்மாதிரி விஷயங்கள் இடைச் செருகல்களாக இருக்கக்கூடும்.

இடைச் செருகல்கள் இருக்கின்றன என்பதைப் பலரும் ஒப்புக் கொண்டாலும், எது இடைச் செருகல் என்று யார் நிர்ணயிப்பது? இன்றைய ஆராய்ச்சிகள் மூலம் முடிவு செய்யப்படக்கூடிய விஷயம் அல்ல இது. ஒவ்வொரு ஆராய்ச்சியாளரும் தன மனத்திற்கேற்ப கூறும் கருத்துக்களை, முடிவான தீர்வாக அங்கீகரித்துவிட முடியாது. ஆகையால், இடைச் செருகல்கள் எவை என்று நிர்ணயிக்க முடியாத நிலையில் தர்ம நியாயங்களைச் செய்வதற்காக எழுதப்பட்ட இலக்கியங்களில், அவற்றுக்கு முற்றிலும் விரோதமான போதனைகள் இருந்தால், அவைதான் இடைச் செருகல்கள் என்று கருதுவது நியாயமே. இது என் கருத்து, என் அணுகுமுறை.

நான் பண்டிதன் அல்ல, மாணவன் என்றுகூட சொல்லிக்கொள்ள முடியாது. ஹிந்து மதம் பற்றியும், அதை ஒட்டி எழுந்த தத்துவங்கள் பற்றியும், காலப்போக்கில் மாற்றங்கள் ஏற்பட்ட வகை பற்றியும், பண்டைய ராஜ்யங்களில் காணப்பட்ட நடைமுறைகள் பற்றியும் அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆர்வம் எனக்கு உண்டு - என்று வேண்டுமானால் நான் சொல்லிக் கொள்ளலாம்; அவ்வளவுதான்.

வேதங்கள், உபநிஷத்துக்கள், ஸ்மிருதிகள், புராண - இதிகாசங்கள், இவையெல்லாம் ஒரு மிகப் பெரிய சமுத்திரம். அதைக் கடந்து விட்டவர்கள் யாருமே இருக்க முடியாது என்றுகூடச் சொல்லி விடலாம். ஆனால், அதில் நீந்தும் வல்லமை படைத்தவர்கள் சிலர் இருக்கிறார்கள். அந்தச் சமுத்திரத்தில் குளித்து முத்தெடுத்தவர்கள் சிலர் இருக்கிறார்கள். நானோ மிஞ்சி மிஞ்சி போனால் 'அலை ஓரத்தில் நின்றவன்' என்று வேண்டுமானால் சொல்லிக் கொள்ளலாம். அந்த அலை ஓரத்தில்கூட நிற்காதவர்கள் பலர் இருப்பார்கள். அலை ஓரத்தில் நின்று, சமுத்திரத்தைக் கண்டு மலைத்து நிற்கும் நான் அச்சமுத்திரத்தில் நீந்தியவர்களிடமும், முத்துக் குளித்தவர்களிடமும் பேசி, அவர்களது அநுபவங்களில் சிலவற்றைப் புரிந்து கொண்டேன். அலை ஓரத்தில்கூட நின்று பார்க்காதவர்களுக்கு, அந்த அநுபவங்களை என் வழியில், கதையாக எடுத்துரைத்து, சமுத்திரத்துடன் அறிமுகம் செய்து வைக்கலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

இந்தக் கதையில் நான் எடுத்துக் கொள்ளப் போகும் பிரச்னைகளைப் பற்றி, ஏற்கெனவே பலர் எழுதியிருந்தார்கள். மகாகவி பாரதியார், இப்பிரச்னைகள் சிலவற்றைப் பற்றி மிக அருமையான கட்டுரைகள் எழுதியிருக்கிறார். அவருக்குப் பின் மாதவய்யா என்றவர், இப்பிரச்னைகளில் சிலவற்றை வைத்துச் சில கதைகள் எழுதியிருக்கிறார். அதற்குப் பின் பல எழுத்தாளர்கள் கதைகள், குறுநாவல்கள் போன்றவற்றில் இப்பிரச்னைகளில் சிலவற்றைத் தொட்டிருக்கிறார்கள். ஏன் புராணக் கதைகள் சிலவற்றில்கூட இப்பிரச்னைகள் ஆராயப்பட்டிருக்கின்றன.

நான் எழுதும் இந்தத் தொடர் கதையில், புதிதாக நான் எதையும் பார்த்துவிடப் போவதில்லை என்பதை நானே உணர்கிறேன். ஆனால், நான் பார்க்கப் போகும் கோணம், புதியதாக இருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. அல்லது மறுபட்டதாகவாவது இருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது.

மனித சமுதாயத்தின் உயர்வுக்காகத் தோற்றுவிக்கப்பட்ட மிகப் பெரிய தத்துவங்களை, நாம் புரிந்து கொள்ளா விட்டால் கூடத் தவறில்லை. அந்தத் தத்துவங்களில் காலப் போக்கில் ஏற்பட்டு விட்ட - அல்லது ஏற்படுத்தப்பட்டு விட்ட - வக்கிரங்கள், சிக்கல்கள், அனர்த்தங்கள் - இவற்றையெல்லாம் கூட நாம் புரிந்து கொள்ளாவிட்டாலும் தவறில்லை.

ஆனால் ஒரு மிகப் பெரிய பொக்கிஷம் நம்மிடம் இருக்கிறது என்பதையாவது, நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதில் சில இடங்களில் வேண்டாத குறுக்கீடுகள், இடைச் செருகல்கள் நேரிட்டிருக்கின்றன என்பதையும் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

வாசகர்களுக்கு மேலும் ஒரு வார்த்தை. ஒரு கதை வெறும் கதையாகவேதான் இருந்து தீரவேண்டும் என்ற அவசியம் எதுவுமில்லை. கற்பனை கதாபாத்திரங்களையும், கற்பனை நிகழ்ச்சிகளையும் வைத்துக் கொண்டு சில உண்மைகளைக் கூறுவதில் தவறில்லை. இந்தத் தொடர் கதையை எழுதுவதில் அதுவே என் முயற்சி.

கதையை விட்டது போதும் என்ற மனத்திருப்தியுடன், கதையைச் சொல்ல ஆரம்பிக்கிறேன்.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ஒரு தொழிலதிபரின் குடும்பம், ஆசிரியர் ஸ்டைலில் ஒரு பிராமண தொழிலதிபரின் குடும்பம், அந்த குடும்பப் பின்னணியை வைத்து எழுதப்பட்ட நாவல். சமுதாயத்தில் தன்னை உயர்த்திக் காட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்று அலையும் வசுமதி, அவளுடைய கணவன் நாதன், அவர்களுக்கு தப்பிப் பிறந்த பிள்ளை அசோக் (கைலாயத்தில் எங்கே பிராமணன் என்ற வாதத்தை தொடர்ந்து ஈசன் வஷிஸ்டரை அசோக் என்ற மானிடப் பிறவியாக அனுப்புகிறார், பூணூல் அணிந்து ப்ரம்மோபசேசம் முடிந்து ஒரு உண்மையான பிராமணனை சந்தித்த பின் அசோக் என்பவன் தான் வஷிஸ்டர் என்பதை உணர்ந்து மேலுலகம் செல்வார் அதனை தொடர்ந்து ஈசனின் தாண்டவம் நடக்கும், அசோக் உண்மையான பிராமணனை சந்தித்தானா, வஷிஸ்டராக மேலுலகம் சென்றானா என்பதுதான் கதை)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

எழுத்தாளர் பற்றி : சோ ராமசாமி (அக்டோபர் 5, 1934 - டிசம்பர் 7, 2016), பத்திரிக்கை ஆசிரியர், நாடக ஆசிரியர், நடிகர், வக்கீல் என பல்வேறு பொறுப்புகளை மேற்கொண்டவர். சோ என அழைக்கப்பட்டவர். துக்ளக் என்னும் அரசியல் வார பத்திரிக்கையின் நிறுவுநர் மற்றும் ஆசிரியர் ஆவார். இவரின் 'அரசியல் நையாண்டி' எழுத்துக்கள் இவருக்கு 'பத்திரிக்கை உலகில்' தனி இடம் வகுத்துத் தந்தது. இவர் தனது பத்திரிக்கைத்துறைச் பணிக்காக 1985 இல் 'மஹாரான மேவார்' வழங்கிய ஹால்டி காட்டி விருதும், 1986 இல் வீரகேசரி விருதும், 1994 ஆம் ஆண்டு கொயங்கா விருதும், 1998 இல் நச்சிக்கேதஸ் விருதும் பெற்றார்.

More Information

More Information
SKU Code	Alnce B 006
Weight in Kg	0.850000
Dispatch Period in Days	3
Brand	Bookwomb
Author Name	சோ ராமசாமி - Cho Ramaswamy
Publisher Name	தி அலையன்ஸ் கம்பனி - The Alliance Company